Web 2.0

„Web 2.0 er heiti sem notað er yfir þær breytingar sem hafa orðið á netinu undanfarið. Gögn flæða og netið er oðið opnara og frjálsara en áður. Hver og einn hefur meiri möguleika á nokun, mótun og miðlun en nokkru sinni fyrr. Þróunin er svo hröð að maður þarf að hafa sig allan við að fylgjast með.“
http://skrif.hi.is/roh5/2009/05/02/web-20-verkf%C3%A6ri-flock/

„Hvað er þetta web 2.0 sem alls staðar er verið að tala um?

Þú finnur líklegast jafn ólíkar skýringar og þú finnur margar. Fólki gengur illa að komast að samkomulagi um hvað web 2.0 er. Sumir vilja meina að web 2.0 sé bara tískuhugtak yfir eitthvað sem alltaf hafi verið til og aðrir vilja meina að web 2.0 sé bara alls ekki til.
Sumir halda því fram að web 2.0 sé ný tækni og nýir möguleikar í forritun, eins og t.d. Ajax. Aðrir vilja meina að web 2.0 sé ný aðferðarfræði sem felist í því að geta átt í samskiptum og skipst á efni yfir Internetið. Tim Berners-Lee, höfundur Internetsins, mótmælir því þar sem það sé það sem netið hafi alltaf snúist um.
Þannig að ég ætla að bæta við enn einni skilgreiningunni á því hvað web 2.0 er.
Web 2.0 er ekki ný tækni. Web 2.0 er heldur ekki ný aðferðarfræði. Web 2.0 er það sem Internetið hefur alltaf snúist um. Málið er bara að fólk var ekki að fatta það fyrr en núna. Að sjálfsögðu fattaði Tim Berners-Lee það. Þess vegna sér hann ekkert nýtt í því sem kallað er web 2.0.
Web 2.0 er upplýsingabyltingin. Fólk að átta sig loksins á því hvað Internetið snýst um. Gagnvirkni.
Web 2.0 er aðgengi. Þú þarft ekki lengur að kunna html, xml, asp, eða neinn annan forritunarkóða til þess að skapa eitthvað á netinu eða leggja út efni. Allir geta sett upp bloggsíðu, vefsíðu, myndaalbúm, skrifað og breytt greinum í tímaritum og jafnvel orðabókum. Hver sem er getur tekið þátt í að móta og skapa umræðuna og efnismiðlunina án þess að vera “nörd” eða læra flókin forritunarmál.
Web 2.0 er mátturinn til fólksins. Web 2.0 jafnar leikinn og gerir einstaklingum og smærri fyrirtækjum kleift að standa jafnfætis stórum alþjóðafyrirtækjum. Þess vegna elska tónlistarmenn web 2.0 en útgáfufyrirtæki hata það.
Web 1.0 var þegar fólkið fattaði þetta ekki. “Gagnvirkni” var bara þegar notendur smelltu á tengla og völdu hvað þeir sáu næst í stað þess að skapa, gefa einkunn og skrifa umfjallanir. Fyrirtæki sem settu bæklinginn sinn óbreyttan á netið og héldu að það væri málið. Fólk sem notaði þennan nýja miðil eins og hvern annar gamaldags einstefnumiðil án þess að gera sér grein fyrir þeim gríðarlegu möguleikum sem hann býður upp á.
Þannig að web 2.0 er til í alvörunni. Það er bara ekki neitt áþreifanlegt eins og t.d. lyklaborð eða iPod og þess vegna eiga margir erfitt með að átta sig á því.
Hjörtur 2.0“
http://blog.scope.is/the_scope/2007/12/hva-er-etta-web.html

CV

Ferilskrá
Anna María Birgisdóttir Gleðigata 1 100 Reykjavík
S.+354 8007000 Kt. 010101-0101 Í sambúð

Menntun
2005-2007 Verslunarskóli ÍslandsHúsvörður2007- 2009 Flensborgarskóli Bókasafnsvörður
1990 Fékk kennslu í stafrófinu á Kvíabryggju

Starfsreynsla
2003- 2004 Durex;sölufulltrúi í gúmmídeildVann við ýmis sölustörf ásamt prófun á vörum1989-1992 Fangi á Kvíabryggju 1972-1987 Tandurhreint, Stakkanesi 12, Ísafirði; ýmis þrif á skrifstofuhúsnæði
2008 Símadama hjá Rauða torginu

Tölvu- og tungumálakunnátta
Mjög flink í Paint. Hef ekki þurft á tölvuþekkingu að halda í mínum störfum. Ensku- og dönskukunnátta sæmileg.

Áhugamál
Gúmmí og fleira..

Meðmælendur
Dorrit Moussajef: forsetafrú699-1122 Kári. Arnbergsson, framkvæmdastjóri Trésmiðjunnar Ránar. Sími: 455-0066

Open Source

Open source is an approach to the design, development, and distribution of software, offering practical accessibility to a software's source code. Some consider open source as one of various possible design approaches, while others consider it a critical strategic element of their operations. Before open source became widely adopted, developers and producers used a variety of phrases to describe the concept; the term open source gained popularity with the rise of the Internet, which provided access to diverse production models, communication paths, and interactive communities.
Software development costs in organizations have been touted as being approximately 15% of total costs. This indicates that the value of one over another development methodology is more of a marketing decision (which customers and pricing models) as much as it is about the design of software. The open source model of operation and decision making allows concurrent input of different agendas, approaches and priorities, and differs from the more closed, centralized models of development.[1] The principles and practices are commonly applied to the peer production development of source code for software that is made available for public collaboration. The result of this peer-based collaboration is usually released as open-source software, however, open source methods are increasingly being applied in other fields of endeavor, such as biotechnology.

Open source culture is the creative practice of appropriation and free sharing of found and created content. Examples include collage, found footage film, music, and appropriation art. Open source culture is one in which fixations, works entitled to copyright protection, are made generally available. Participants in the culture can modify those products and redistribute them back into the community or other organizations.
The rise of open-source culture in the 20th century resulted from a growing tension between creative practices that involve appropriation, and therefore require access to content that is often copyrighted, and increasingly restrictive intellectual property laws and policies governing access to copyrighted content. The two main ways in which intellectual property laws became more restrictive in the 20th century were extensions to the term of copyright (particularly in the United States) and penalties, such as those articulated in the Digital Millennium Copyright Act (DMCA), placed on attempts to circumvent anti-piracy technologies.
Although artistic appropriation is often permitted under fair use doctrines, the complexity and ambiguity of these doctrines creates an atmosphere of uncertainty among cultural practitioners. Also, the protective actions of copyright owners create what some call a "chilling effect" among cultural practitioners.
In the late 20th century, cultural practitioners began to adopt the intellectual property licensing techniques of free software and open-source software to make their work more freely available to others, including the Creative Commons.

http://en.wikipedia.org/wiki/Open_source

Fyrsta bloggið...

Ég er í VMM103 og er að gera bloggsíðu..